ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το μάτι μου έπεσε σε μια αφίσα- πρόσκληση στο καφεκοπτείο της Χρύσας Αγουρίδα, που ανακοίνωνε την παράσταση του έργου του Π. Καρακούλη «Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ» ή (Το κορίτσι από την Αμαλιάδα) σε διδασκαλία Νίκου Μπουσδούκου με ερμηνευτές: Αριάδνη Μαραγκάκη και Ηλία Αγγελόπουλο, την Τετάρτη 12 Μαΐου και ώρα 20.00 μ.μ. στο Συνεδριακό κέντρο της Αγροτικής Τράπεζας θα επακολουθήσει συζήτηση» Μου κέντρισε το ενδιαφέρον, οι συντελεστές της παράστασης μου είναι παλιοί αγαπημένοι γνώριμοι, θα πάω υποσχέθηκα στον εαυτό μου, και πήγα. Με έτρωγε η περιέργεια να δω πως μπορεί να στηθεί ένα θεατρικό έργο σε ένα συνεδριακό κέντρο. Και όμως ήταν εξαιρετικά. Ευρηματικός ο σκηνοθέτης κύριος Ν. Μπουσδούκος μας κοινώνησε στο έργο του συμπολίτη και φίλου μου γιατρού Παναγιώτη Καρακούλη. Το κατάμεστο αμφιθέατρο παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τους δυο ηθοποιούς του Λαϊκού Θεάτρου, που καταχειροκροτήθηκαν για τις ερμηνείες τους. το έργο ήταν μονόπρακτο και διαπραγματευόταν με την ασυμβίβαστη ματιά του Παναγιώτη ένα γνωστό προαιώνιο θέμα, εξουσία- άνδρας- γυναίκα. Το πυκνό και δωρικό γράψιμο του συγγραφέα σε απορροφά και δεν σου επιτρέπει να αφεθείς ούτε λεπτό, απολαμβάνεις κάθε λέξη κάθε νόημα, που άλλοτε σε αναστατώνει και άλλοτε σε θυμώνει, σε κάθε όμως περίπτωση δεν σ? αφήνει αδιάφορο. Στο μύθο είναι ένα κορίτσι 28 χρόνων με ξένες γλώσσες και μεταπτυχιακά στο εξωτερικό χωρίς εμπειρία στο αντικείμενο των σπουδών της. Ο άνδρας , πρωταγωνιστής, είναι βραβευμένο για την ικανότητα του στέλεχος μεγάλης επιχείρησης, ο οποίος παίρνει συνέντευξη από τη νεαρή, με πολλά προσόντα και σπουδές που ψάχνει για δουλειά. Παρουσιάζεται ανάλγητο το πρόσωπο της οικονομικής εξουσίας, που απαιτεί πλήρη αφοσίωση στο προσωπικό της και βέβαια στις γυναίκες απαγορεύει την εγκυμοσύνη και το θέτει σαν όρο. Τα ανταλλάγματα είναι υψηλός μισθός και απαλλοτρίωση της προσωπικότητας του εργαζόμενου, αλλά και της ίδιας του ζωής. Η νεαρή αντιστέκεται σ? αυτές τις ασυδοσίες και χλευάζει τον τρόπο που ζουν και συπεριφέρονται, οι φυλακισμένοι στην πραγματικότητα αλλά υψηλά αμοιβώμενοι εργαζόμενοι, ως στελέχη της επιχείρησης. Αντιδρά, στην προσφερόμενη οικονομική ευημερία, μη επιτρέποντας σε κανέναν να της επιβάλει όρους για τον τρόπο ζωής της. Αντιδρά σκληρά όταν ο άνδρας ?εξουσιαστής της προτείνει να την «προσλάβει» στη προσωπική του ζωή. Αυτή της η αντίδραση βάζει σε σκέψεις, ίσως για πρώτη φορά τον μέχρι εκείνη στιγμή, επαρμένο μάνατζερ. Η αμφιβολία για το τρόπο ζωής του, έχει αρχίσει να τον βασανίζει. Καταλαβαίνει ότι ζούσε, με ψευδαισθήσεις, της ζητά να βγουν για ένα ποτό: «Αν δεχθείς, θα έχω ίσως την ευκαιρία μιας ΑΛΛΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ. Αν, πάλι, αρνηθείς, θα είσαι η αφορμή της πιο χρήσιμης ήττας μου» Άναψαν τα φώτα, το χειροκρότημα ήταν παρατεταμένο και ηχηρό! Μια γνώση πικρή είχε γεμίσει το στόμα μου. το έργο έφτανε στο μεδούλι του προβλήματος. Είχε πολλαπλές αναγνώσεις. Ο άνδρας εξουσιαστής ή ο άνδρας θύμα μιας παράδοσης που τον θέλει κουβαλητή και αρχηγό. Τον θέλει σκληρό, που πρέπει να κρύβει τα συναισθήματα του, να μη κλαίει ποτέ αλλά και να μη δέχεται χάδια από τον πατέρα του επειδή τους άνδρες δεν τους χαϊδεύουν. Ο άνδρας που αγωνίζεται να ανέβει κοινωνικά και οικονομικά για να αρέσει στο άλλο φύλλο, επειδή έτσι του μάθανε και ποτέ δεν πρόλαβε να σκεφθεί ότι μπορεί και να μην είναι έτσι και βέβαια το γυναικείο φύλλο δεν είναι άμοιρο αυτής της κατάστασης. Είτε σαν μάνα, είτε σαν φίλη, είτε σαν σύντροφος έτσι τον θέλει, επιτυχημένο, δημιουργημένο και έτοιμο να καλύψει όλες της τις ανασφάλειες και επιθυμίες της. Η γυναίκα φαίνεται ότι έχει τη πολυτέλεια να διαλέγει και να απορρίπτει , μπορεί και της επιτρέπεται να κάνει δουλειές, των οποίων η αμοιβή της δίνει την δυνατότητα ίσα για να ζει, επειδή τα έχει βρει με τον εαυτό της και την κοινωνία. Κανείς δεν πρόκειται να τη χαρακτηρίσει αποτυχημένη.

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ Ακολούθησε συζήτηση, μετά από τις εισηγήσεις που έκανα, η κυρία Άννα Μπουσδούκου, κοινωνιολόγος και δημοσιογράφος, η κυρία Μαρία Πυρουνάκη, ψυχοθεραπεύτρια και ο κύριος Αντώνης Παπαντωνίου κοινωνιολόγος. Όλοι και ο καθένας με τον τρόπο του μας έκαναν να σκεφτούμε και να ερμηνεύσουμε με τον δικό μας τρόπο το έργο. Η κυρία Πυρουνάκη μας πρότεινε να σκεφθούμε ο καθένας τρία λεπτά, κατόπιν να ανταλλάξουμε με τις απορίες ή τις θέσεις μας με τον διπλανό μας και μετά να το συζητήσουμε! Πραγματικά ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Η κυρία Πυρουνάκη συγκέντρωσε σε ένα κείμενο όλα όσα ελέγχθηκαν, εξαιρετικά ενδιαφέρον, που προέκυψε από τις επιμέρους τοποθετήσεις των θεατών. Έμοιαζε σαν να ήταν η άποψη ενός μόνο ανθρώπου. Καταπληκτικό! Σε μένα πάντως έμεινε η απορία, «αλήθεια ποιος γονιός δεν θα ήθελε το παιδί του να μοιάζει στον επιτυχημένο μάνατζερ, που έχει χρήματα, είναι πρωτοκλασάτο στέλεχος, άρα κοινωνικά επιτυχημένος και πολύφερνος γαμπρός. Ένας τέτοιος γιος δεν είναι το όνειρο κάθε μάνας αδιαφορώντας για τη ψυχική καταπίεση αυτού του ανθρώπου;» Ίσως η απάντηση να βρίσκεται σ? αυτούς τους στίχους: «Είκοσι χρόνια ξόδεψα στα θρανία, χώρια η μεταπτυχιακή θητεία. Με άριστα ανάλωσα την άχραντη νεότητα. Είμαι άνεργος, Κύριε, και με στέγη δανεική. Σε σένα καταφεύγω ικέτης. Βοήθησε με Κύριε, να ενδώσω και να διαθέσω την υπόλοιπη νεότητα στη κόκα-κόλα ή σε άλλη εταίρα»

Σημείωση: Παναγιώτης Καρακούλης: «Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ» από τη ποιητική συλλογή ΕΛΕΝΗ ΙΙΙ Η παράσταση δόθηκε από το Λαϊκό Θέατρο της Ν. Ερυθραίας, υπό την αιγίδα του Πνευματικού κέντρου